释义 |
† yete(n, pa. pple. Obs. Forms: 1 ᵹeeten, 3 iȝeten, (iheote), 3–4 iȝet(t)e, yȝete, iete(n, 4 y-yete, i-eete, 4–5 yete(n, 5 yheete. [OE. ᵹeeten, pa. pple. of etan and ᵹeetan to eat.] Eaten.
c1000ælfric Gen. xxxi. 54 Þa hiᵹ ᵹeeten hæfdon, hiᵹ wunedon þær. c1205Lay. 6691 Þeær heo hæfden wel iȝeten [c 1275 iheote] and seoððen idrunken. Ibid. 31773 ær þe uisc i-eten weore. c1290St. Brandan 309 in S. Eng. Leg. 228 Heo a-risen op and wenden to churche þo heo hadden yȝete. c1330Arth. & Merl. 3127 Þo þai hadde yeten alle, Heiȝe & lowe in þe halle. 1340Ayenb. 13 Efter his arizinge, huanne he hedde y-yete mid his deciples. 1387Trevisa Higden (Rolls) VII. 511 Thei..hadde nouȝt y-ete ne dronke nother y-slepe. 1398― Barth. De P.R. ix. xxxi. (1495) z iv b/2 A lambe was offryd rosted and yeten. 1426Lydg. De Guil. Pilgr. 6849 Whan they be fumous, ful off heete, And han yheete & dronke at large. |