outgun
verb /ˌaʊtˈɡʌn/
/ˌaʊtˈɡʌn/
[often passive]Verb Forms
| present simple I / you / we / they outgun | /ˌaʊtˈɡʌn/ /ˌaʊtˈɡʌn/ |
| he / she / it outguns | /ˌaʊtˈɡʌnz/ /ˌaʊtˈɡʌnz/ |
| past simple outgunned | /ˌaʊtˈɡʌnd/ /ˌaʊtˈɡʌnd/ |
| past participle outgunned | /ˌaʊtˈɡʌnd/ /ˌaʊtˈɡʌnd/ |
| -ing form outgunning | /ˌaʊtˈɡʌnɪŋ/ /ˌaʊtˈɡʌnɪŋ/ |
- outgun somebody/something to have greater military strength than somebody
- (figurative) The England team was completely outgunned.