dishearten
verb /dɪsˈhɑːtn/
/dɪsˈhɑːrtn/
Verb Forms
| present simple I / you / we / they dishearten | /dɪsˈhɑːtn/ /dɪsˈhɑːrtn/ |
| he / she / it disheartens | /dɪsˈhɑːtnz/ /dɪsˈhɑːrtnz/ |
| past simple disheartened | /dɪsˈhɑːtnd/ /dɪsˈhɑːrtnd/ |
| past participle disheartened | /dɪsˈhɑːtnd/ /dɪsˈhɑːrtnd/ |
| -ing form disheartening | /dɪsˈhɑːtnɪŋ/ /dɪsˈhɑːrtnɪŋ/ |
- dishearten somebody to make somebody lose hope or confidence synonym discourage
- Don't let this defeat dishearten you.