| 释义 |
bifurcatebi‧fur‧cate /ˈbaɪfəkeɪt $ -ər-/ verb [intransitive]  bifurcateOrigin: 1600-1700 Medieval Latin past participle of bifurcare, from Latin bi- ( ➔ BI-) + furca ‘fork’ VERB TABLEbifurcate |
| Present | it | bifurcates | | Past | it | bifurcated | | Present perfect | it | has bifurcated | | Past perfect | it | had bifurcated | | Future | it | will bifurcate | | Future perfect | it | will have bifurcated |
|
| Present | it | is bifurcating | | Past | it | was bifurcating | | Present perfect | it | has been bifurcating | | Past perfect | it | had been bifurcating | | Future | it | will be bifurcating | | Future perfect | it | will have been bifurcating |
formal if a road, river etc bifurcates, it divides into two separate parts SYN fork—bifurcation /ˌbaɪfəˈkeɪʃən $ -fər-/ noun [countable, uncountable] |