释义 |
† anˈhit, v. Obs. rare. [f. an prefix 1 + hit, ad. ON. hitta.] To hit, strike against.
1297R. Glouc. 185 Arture aȝen þe brest ys felawe uorst anhytte. a1300K. Horn 711 Wel sone bute þu flitte Wiþ swerde ihc þe anhitte. c1325E.E. Allit. P. C. 411 So hatȝ anger onhit his hert. |